بررسی اثر پروتئین نوترکیب فعال کننده نوتروفیلی (hp-nap) از هلیکوباکترپیلوری بر میزان تکثیر و بقای ماکروفاژهای صفاق موشی مدل بالبسی

زمینه و هدف: پروتئین فعال کننده نوتروفیلی (hp-nap) یک آنتی ژن حفاظتی و یک فاکتور بیماری زایی اصلی هلیکوباکتر پیلوری است. تحریک سیستم ایمنی جهت درمان این باکتری نقش کارآمد دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پروتئین نوترکیب فعال کننده نوتروفیلی از هلیکوباکتر پیلوری بر میزان تکثیر و بقای ماکروفاژهای صفاقی موشی مدل بالب سی می باشد. مواد و روش ها: طی یک مطالعه تجربی – آزمایشگاهی، پروتئین نوترکیب hp-napa از هلیکوباکتر پیلوری در محیط آزمایشگاه تولید شد. ماکروفاژهای صفاقی موش خارج و کشت داده شد. از غلظت های مختلف پروتئین نوترکیب hp-napa برای تحریک ماکروفاژها استفاده شد. از روش mtt به منظور ارزیابی بقاء و میزان تکثیر ماکروفاژها استفاده شد. یافته ها: نتایج روشن است که تأثیر افزایش دهنده تحریک از طریق پروتئین نوترکیب hp-napa در دوز 30 میکروگرم/ میلی لیتر (01/0=p)، معنی دار بود. میزان بقاء در دوزهای 30 و 60 میکروگرم در میلی لیتر به طور معنی داری از گروه کنترل بیشتر شده بود و در سری همزمانی پروتئین نوترکیب به همراه لیپوپلی ساکارید میزان تکثیر نیز در دوزهای مشابه افزایش معنی داری از نظر آماری نشان می دهد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های ما، پروتئین نوترکیب hp-napa دارای اثر مثبت بر میزان تکثیر، بقا و عملکرد ماکروفاژهای صفاقی دارد. بنابراین، مفروض است که پروتئین نوترکیب hp-napa می تواند به عنوان ایمنومدولاتور جهت ایمنی درمانی مطرح شود.